Eternal Sunshine Of The Spotless Mind

        İzlemediğim yüzlerce film olmasına rağmen odamda ben yine gittim “Eternal Sunshine Of The Spotless Mind” ı izledim. Çok garip bir film aslında sonuçta çok kötü bir olayı ele almış ama öyle bir yaklaşmış ki insanın içi umutla doluyor. Özellikle benim durumumda! Bazen ben de hafızamı sildirmek istiyorum, aslında ona karşı büyük bir saygısızlık ama bencillik değil mi istiyorum. Sonra birden farkediyorum ki o zaman yine bu boşlukta olucam yani hiç yaşamadığım bir aşk olacak, kötü anlarla beraber güzelleri de gidecek. Filmde de zaten Joel güzel anılara geldiğinde yeniden, farkediyorki kopmak istemediği şeyler bunlar, yaşadığı ne kadar çok güzel şey olduğunu farkediyor. Aslında böyle bir operasyona gerek de yok onu anlamak için, zaten insan zamanla o yoldan geçiyor, geriye doğru unutmaya başlıyor yaşadıklarını, ilk önce son olan kötü şeyleri unutuyor ve güzel şeylere yani daha eski zamanlara geldiğinde sıra 4eliyle sarılıyor o anılarına, elinden geldiğince unutmamaya çalışıyor.

        Ben o zamanlardayım galiba ve unutmak istemediğim şeyler var sürekli aklımda, onu değerli kılan ve yaşadığımız güzel şeyler. Çok da eski şeyler değil zaten en fazla ayrılmadan 1-2 ay öncesi bunlar, ondan önceki kötü şeyleri zaten yazın silmiştim hafızamdan, sadece kalıntıları vardı, vs. Şimdi bu film daha anlamlı geliyor bana... Bir yandan da keşke keseceğimiz bir nokta olsa, yada keşke aklım beni bir yere yönlendirse, hatıramın olmadığı, onu düşünmeden gideceğim....

        İzlememiş olanınız varsa kesin izlesin...