Düzgün

        Düzgün bir ilişki mi istediğin yoksa aşk mı? ikisini birden yaşamanın imkansız gibi bişey olduğunun farkındasın di mi? Sonuçta bir tarafında sana yarım yamalak bir aşkı verebilecek bir insan, diğer tarafında sana zaman zaman heyecan veren, genelde mutlu hissettiren bir ilişki var, ama sevmiyorsun onu şu anda... İstediğini biliyor musun? İstediğini bilmeyenler topluluğunda sen benim sevdiğim olarak biliyor musun? Yoksa sen de sadece istiyor musun? Bazen değerini bilmek gerekir ilişkinin ve kafana takarsın “değer bilmek” olgusuna ama bilinecek değeri yoktur bunu görmek istemezsin, sadece tutunacak bir daldır istediğin sana ağaç teklif etsemde... Tamam anlıyorum seni, bazen dal da olsa tutunduğun, değerini bilmek lazım, anladım, biliyorum “değerini bilmek” olgusunu; ama şikayetlenme artık diğerleri gibi, “dalımdan memnunum ben, sen riske girilecek bir ağaç değilsin ama bu dal senin gibi bir ağaçtan çok daha fazlası benim için” de, anlarım seni, ne zaman anlamaktan kaçtım senin gibi, ne zaman?

        Sevmek mi daha önemli olan sevebilmek mi, karşılığı mümkünse, kimse biliyor mu cevabını, bilen varsa söyler mi? yoksa sadece halının altında mı kalacak, onun yeri orası mı? Korkak mıyız aslında fazlasıyla, yada çok mu kabullendik, yerimizde oturuyoruz birşey yapmadan? Sonuna kadar yalvartmaz mı aşk oysa ki, neden hala oturuyoruz, emin olmak istiyoruz, yada aşkımıza hükmeymeye çalışıyoruz?

        Herşeye rağmen sevebilmek güzel! Bilmediğim sevilmemenin acısını dindirecek kadar güzel mi, yada farkında bile olunmamanın?!?