Cuma, Temmuz 17, 2009

Geri Dönüş

Yine eski sayfalarımla beraber geri döndüm... Beyaz sayfam hep beyaz kaldı, yada siyah mı demeliyim :) Her neyse bugün en son yazdığımın üstünden çok zaman geçmiş olsa da belki 15gün önce buraya yazı yazsaydım hayatımda bir değişiklik olmadığını görürdünüz... Zeynep hep bana "senin hayatın bir anda değişiyor" derdi hep ve bugün de öyle bir durumda.

1ay kadar önce (genelde aramam) Süleyman'ı arayacağım tuttu ve öğrendimki işi gücü izmir'e taşıyormuş. Hatta Çınar'la mekanı hazırlamaya başlamışlar bile vs. Bugün orada çalışıyorum, oraya odaklı planlar yapıyorum ve şimdilik herşey yolunda gidiyor.

Anlattım mı bilmiyorum. İzmir Ekonomi Üniversitesindeyken, sürekli bir Güççük ev oluşumdan bahsederdim, okulda da anlaştığım insanlar ve Süleyman ile birlikte bir tasarım portalıydı. Bugün onunda ilk adımlarını atmış gibi birşey gerçekleşti. Nehir ile Özge kendi planlarından bahsetti ve ben bizim ortamımızdan. Ardından birden hepimizi heyecanlandıran bir sonuca doğru muhabbet yürüdü gitti. Bugün bu konuşmalardan ve geleceğe dair olabilecek şeylerden acayip şekilde haz aldım. Her gözümün önüne gelen sahne heyecan verdi bana.

Geçen yaz bişeyleri bekliyordum, bişeylerin gerçekleşmesini, birisi çıktı karşıma olmayacak birisini, bilmeden onu bekledim ve zamanı geldiğinde birbirimize "Aşkım" diye hitap etmeye başlamıştık. Zaman ilerledi ve ben yine bir bekleyişe girdim, ne beklediğimi bilmeden... Şimdi beklentilerimin ne beklentisi olduğunu çok yi biliyorum; zamanın gelmesini bekliyorum, bekliyormuşum. Hayat bir tren defalarca yolda duran, hala kömür ile çalışmaya çalışan, ve her durduğu yerde uzun bekleme süreleri. Karman çorman raylardan giderken kimi zaman aynı yere uğrayan kimi zaman farklı trenlerle yolunu kesiştiren bir tren. Zamanla herşey yoluna giriyor, her durakta biraz daha onarılıyor herşey ve şehir içi tünellerinden çıkıp hayatın güzellikleriyle dolu bir yolda gitmee başlıyor... Ve alıştırıyor insanı, her tünelin bir sonu olduğuna, bazıları uzun bazıları kısa. Ben zaten insnalara kendini yalnız hissettiren o tünelleride hep çok sevmişimdir :)

Gizli Özne

Sürekli dönüp dönüp onun yazdıklarını okuyorum. Facebook'ta onun resimlerine bakıp duruyorum, beraber yazışmalarımızı yeniden yeniden...