Önce yazdım sonra hiç olmayan birşey oldu ve MacJournal kapandı, kaydetmeden yazıyı. Açtığımda yazı yoktu, sinir oldum elim ayağım titredi resmen bi daha yazarken bu yazıyı. İlki gibi güzel olmadı, ilk yazdığım çok hoşuma gitmişti, ama şimdiki daha çok başkasının yazısını okumuşta aklımda kaldığınca tekrar yazmışım gibi geliyor...
---------------------------
Bir bir buçuk ay önce bir arkadaş edindim, o da beni edindi tabi. Normal arkadaşlıklarımdan farklı bir arkadaşlık, hani filmlerde çocukken yan komşunuzdur ve beraber büyürsünüz; bir veya bir buçuk aylık bir şekli bu. Onu çok seviyorum, o da beni çok seviyor biliyorum, benim sevdiğim gibi; sevgili gibi değil, ya da dost kadar yakın değil, herhangi bir arkadaş kadar da az değil. Sanki üç bacaklı masa gibi her satıhta ayakta duracakmışcasına, hepsinin arası, hepsinden bir parça. Her gün şükrediyorum onun varlığına, onun da dile getirdiği gibi...
Baccal’ın sayfasına yazdığım gibi, mumla arıyorum ilk üniversite yıllarımı, 1. ve 2. senemi, geçmiş hayatımdaki üniversitedeki. Sanki burada başladığım gibi bitiriyormuşum, bişeyler kısırmış gibi. Yine de hakkını yememek lazım buranın ve ikinci hayatımdaki ilk üniversite yılımın, çok güzel şeyler kazandırdı bana, birincisi tabii ki de Nehir (benim kısa sürede dostum olmuş yegane insandır)☺ ve biri de bu arkadaşlık.
---------------------------
Bir bir buçuk ay önce bir arkadaş edindim, o da beni edindi tabi. Normal arkadaşlıklarımdan farklı bir arkadaşlık, hani filmlerde çocukken yan komşunuzdur ve beraber büyürsünüz; bir veya bir buçuk aylık bir şekli bu. Onu çok seviyorum, o da beni çok seviyor biliyorum, benim sevdiğim gibi; sevgili gibi değil, ya da dost kadar yakın değil, herhangi bir arkadaş kadar da az değil. Sanki üç bacaklı masa gibi her satıhta ayakta duracakmışcasına, hepsinin arası, hepsinden bir parça. Her gün şükrediyorum onun varlığına, onun da dile getirdiği gibi...
Baccal’ın sayfasına yazdığım gibi, mumla arıyorum ilk üniversite yıllarımı, 1. ve 2. senemi, geçmiş hayatımdaki üniversitedeki. Sanki burada başladığım gibi bitiriyormuşum, bişeyler kısırmış gibi. Yine de hakkını yememek lazım buranın ve ikinci hayatımdaki ilk üniversite yılımın, çok güzel şeyler kazandırdı bana, birincisi tabii ki de Nehir (benim kısa sürede dostum olmuş yegane insandır)☺ ve biri de bu arkadaşlık.
hayatım boyunca dostluklarda ,arkadaşlıklarda hep emek gösterdim ve çoğu zamanda insanlar sadece kendini suya bırakmakla yetindi nasıl olsa su kaldırıyordu onları;yani nasıl olsa nehir vardı ve kızmazdı, affederdi falan falan...ama işte nehir bi süre sonra kızdı, sinirlendi vaçgeçiyordu ki hayat onun verdiklerini teker teker ona geri vermeye başladı.ve şu an çok mutluyum, demek karşılıksız yapılan şeylerin de değeri biliniyormuş.bunu bana ilk ece gösterdi ve arkası geldi...özgür gerçekten dostluğuna inandığın biri varsa veya dost olacağına, herşeyi yapmaya değer.bana verdiklerin için çok saol...
YanıtlaSil