Eğer bir insanı tanımak istiyorsan beynine bakmak gerekir diyenlerdenseniz.
Beyni kocaman bir şehre benzetirsek:
Mantığım; şehrin en çok enerji tüketen kısmı ama çin elektronik sanayi gibi, bişeyler kullanışsız veya çürük de olsa üretime giren herşey piyasaya dağıtılır. Şehrin enerji ihtiyacı sırasında ilk “shut down” olan yerimdir.
Zekam; eğer burası 100bin kişilik bir şehirse, on kişilik bir büro gibidir ama çalışanlar iyi seçilmiştir. Yani kaliteli iş yaparlar ama çok yavaş iş çıkar.
Hafızam, iş merkezlerinin yoğunlaştığı yer gibidir, gece gündüz bir trafik bir hengame içinde yaşar oradakiler. Bazı sektörler çok zayıftır.
Anlayış; derseniz onlar polis, itfaiye, hastane gibidir. Anlayış bütün iç huzuru sağlar.
İrade ve istekler; zenginlerin ve sonradan görmelerin yaşadığı yerlere benzer.
Huzur veren kısım; denize nazır, gerçekten zevle inşaa edilmiş, planlaması iyi yapılmış ama kimsenin yaşamadığı bir yerdir, çünkü tek eksiği mantık bölgesine çok yakın olmasıdır.
Ve gece kondu mahallesi, oraya polisler bile giremez, orada bilinmeyenler, korkular ve güvensizlikten doğan nefret cirit atar ve girişi yasaktır, çıkanları da durdurmak zordur.
bizzat bir şehir plancısı olarak tebrik ettim.. :) acayip güzel bir tanımlama!
YanıtlaSil