Saat 2 buçuktu sessizce yanına yattığımda. Uyandırmadan rahatsız etmeden seni sararak yatma istedim. Kolumu hissettiğinde usulca kaldırdın kafanı, sana rahatça sarılmam için. Sıpsıcacıktın yine her zamanki gibi ve yine huzur dolu kokun sinmişti yatağa. Dokunduğum zaman sana aynı huzur aynı mutluluk, zaman hiç yıpratmadı senin verdiğin huzuru, hiç değişmedi sevgimiz zamanla; oysaki biz bile ne kadar değiştik, etrafımız nasılda değişti...
Kulağına her geceki gibi yine fısıldadım “seni seviyorum” diye, karşılık beklemeden, ama yine dokunuşundaki sıcaklık verdi karşılığını, anlattı bana beni ne kadar sevdiğini. Gözlerimi yavaş yavaş kapatıyorum, artık bir beden oluyoruz, ruhumuz aynı noktada, sanki hep bir kişi olmuşuz gibi, bizim ruhumuz, bizi o tatlı rüyamıza götürüyor.
Aklımda sadece son bir düşünce beliriyor bir an için, “eğer bu gözümü son kapatışımsa, böle bir son için teşekkür ediyorum”....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder